19. yüzyıl ve sonrasında hazırlanan gramer kitaplarından birisi de Manastırlı Mehmed Rif’at’in Hâce-i Lisân-ı Osmânî adlı eseridir. Osmanlı Türkçesinde yer alan Türkçe, Arapça ve Farsça gramer kurallarının ayrı kitaplar halinde ele alınması bu eserin önemli özelliklerinden birisidir. Üç dilin gramer kurallarının birlikte verilmesinin eserlerden yararlanmayı zorlaştırdığı düşüncesi yazarı böyle bir tercihe yönlendirmiştir. Bu çalışma Müfredât cildi içerisinde yer alan Sarf-ı Fârsî ve Tatbîkât-ı Müfredât; Mürekkebât cildi içerisinde yer alan Nahv-i Fârsî ve Tatbîkât-ı Mürekkebât bölümlerinin çevriyazısını içermektedir.